Ik begin mijn dag graag met goed gevulde yoghurt uit mijn favoriete kom, inspired by nature. Een tekst die over mij gaat. Uren en uren kan ik buiten zwerven, en ook in dezelfde gebieden zie ik telkens weer iets nieuws, blijf ik staan en zie ik wat ik eerder niet zo zag. Bij voorkeur zoom ik in op details die diepere lagen verklappen. Dat boeit mij. Ik kruip met mijn camera onder van alles en nog wat, maak nieuwe beelden in een ander licht.

Ik zie in de buitennatuur grote parallellen met hoe mensen zich tot elkaar verhouden. En ik denk, met mensen in organisaties werkt het als buiten….Op vertrouwde werkplekken valt ook altijd wat te beleven, iets nieuws te ontdekken, een ander licht op een situatie te werpen. Geen dag is hetzelfde, vooral niet zodra we onszelf beschouwen als het venster waardoor we kijken. Wat je ziet dat ben je zelf?
Glazen ramen worden na een tijdje smoezelig; we lappen ze voor een frisse blik van binnen naar buiten (en andersom). Hoe lappen we ons eigen venster? Hoe zorgen we dat we blijven zien? Mij lukt dat met eindeloos dolen in de buitenlucht, door m’n knieën te gaan en mijn wereld te verrijken met wat er gewoon is, en ik eerder zo niet zag.